หากพูดถึงแอนิเมชั่นยุค 90 ชื่อดังของฝั่งตะวันตก หนึ่งในนั้นก็ต้องมี The Iron Giant ของผู้กำกับ แบรด เบิร์ด ซึ่งดัดแปลงจากหนังสือของ เท็ด ฮิวจ์ เล่าเรื่องราวของหุ่นยักษ์ที่ตกลงมาบนโลกแต่กลับสูญเสียความทรงจำ มันได้กลายเป็นเพื่อนรักกับเด็กชายที่ชื่อ โฮการ์ธ และร่วมมือกันซ่อนตัวจากรัฐบาลที่กำลังตามล่าเพราะเข้าใจว่าเป็นภัยต่อความมั่นคงของชาติ
แม้ฉากหน้าจะเป็นการ์ตูนสำหรับเด็กๆ และครอบครัว แต่เบื้องหลังนั้นกลับเข้าขั้นดาร์ค เพราะเนื้อเรื่องนั้นได้แรงบันดาลใจจากคดีฆาตกรรมที่เกิดขึ้นจริงกับน้องสาวของตัวผู้กำกับเอง
”น้องสาวของผม ซูซาน คนที่ผมรักมากๆ และสนิทมากๆ เธอโดนยิงตาย” เบิร์ดเล่า “เธอถูกสามีของเธอฆ่าตาย ผมเสียใจมาก เพราะเมื่อคุณยิงใครสักคน คุณไม่ได้แค่ฆ่าคนๆ นั้น แต่คุณกำลังทำลายส่วนหนึ่งของคนที่รักเขา”
เบิร์ดบอกว่าซูซานถูกฆ่าระหว่างที่หนังอยู่ในระหว่างการสร้าง ส่งผลให้เขาอยากสื่อสารถึงการต่อต้านปืนในหนังเรื่องนี้
”ไอเดียที่ผมเสนอไปให้วอร์เนอร์ฯ หลังจากได้อ่านหนังสือ ผมบอกพวกเขาว่าผมชอบมันแต่ก็อยากทำอะไรที่แตกต่างออกไป ผมเสนอไปว่า ‘ถ้าปืนมีจิตวิญญาณล่ะ?”
เป็นผลให้ The Iron Giant ได้กลายเป็นหุ่นยนต์ที่ถูกตั้งโปรแกรมมาเพื่อทำลายล้างและพยายามโต้กลับทุกครั้งที่เห็นอาวุธ แต่ถึงอย่างนั้น มันก็ได้เรียนรู้มันว่าสามารถเลือกเส้นทางอื่นได้ ซึ่งก็คือความเห็นอกเห็นใจและความเสียสละ เหมือนกับที่โฮการ์ธสอนมันว่า
“การฆ่าคือสิ่งเลวร้าย ปืนมีไว้เพื่อฆ่า นายไม่ต้องเป็นปืนก็ได้ นายเป็นสิ่งที่นายเลือกจะเป็น นายเลือกสิ”
